ระบบสัญญาใจ
ภายใต้รัฐชาติแห่งความรัก:
รัฐธรรมนูญหมวดทั่วไปแห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยแห่งความรัก...ที่อยู่บนพื้นฐาน
ปรัชญาที่ว่า.....
“ Love rules without sword , binds without cord .”........หรือบทบัญญัติที่
ว่า...รัฐแห่งรักปกครองโดยไม่ยึดถือเอาการบังคับเป็นจุดมุ่งหมายและผูกมัดโดยไม่
ต้องใช้เชือก.....นั่นคือไม่มีบทบัญญัติใดๆที่มากำหนดเสรีภาพหรือผูกมัด.......
ทั้งในแบบเป็นลายลักษณ์อักษรและแบบจารีตประเพณี..
อันเป็นบทบัญญัติ ที่รัฐชาติแห่งความรัก.....ได้ยึดถือกัน...
จากยุคระบบทาสแห่งรักมาสู่ระบอบฟิวดัลแห่งรัก...และเข้าสู่การแสวงหาอาณานิคม
แห่งรัฐ......หรือยุคจักรพรรดินิยมแห่งความรัก....
ภายใต้นโยบาย.....กระสุนทองคำ...หรือ The golden bullets policy.....เหล่าบรรดา
รัฐชาติขนาดเล็กๆ...ที่อาศัยนโยบายชาตินิยมแบบกระสุนก้อนเกลือ....ไม่อาจต้านทาน
การรุกรานเหล่านั้นได้...
นวัตกรรมด้านอาวุธ...ด้วยเทคโนโลยีความรักที่เหนือกว่า....รัฐชาติเหล่านั้นต้อง
ตกเป็นอาณานิคมมากมาย.....
ผองทาสแห่งความรักเหล่านั้น...จึงลุกฮือขึ้น...และก่อการกบฎในหลายแห่งบน
อาณาจักรแห่งความรัก.....
คำประกาศ communism manifesto of love ของผู้นำความคิดในยุคนั้นจึงเป็น...ราก
ฐานการก่อเกิดระบอบสังคมนิยมแห่งรัก....
“ ตื่นเถิดผองทาสแห่งรักทั้งหลาย...บัดนี้ถึงเวลาที่ท่านจะปลดปล่อยปีศาจที่เกาะ
กุมความรักของท่านสู่อิสระภาพ...แห่งสังคมที่ไม่มีชนชั้น...”.....
การก่อเกิดวีรบุรุษวีรสตรี....นักรักจึงแพร่กระจายออกไป.....
สงครามปลดแอกจากจักรพรรดินิยมแห่งรักจึงแพร่กระจายไปทั่ว....
และสงครามก็ก่อให้เกิด...วีรบุรุษ...วีรสตรีมากมาย....
วีรบุรุษวีรสตรีนักรัก....หัวใจย่อมเต็มไปด้วยรอยแผล....อันเป็นสัจจธรรมจาก
สงคราม..
และสังคมแห่งอาณาจักรของความรัก...ก็พัฒนาเข้าสู่ยุคโลกาภิวัตน์....ภายใต้นวัต
กรรมด้านการสื่อสาร...การคมนาคมของระบบลำเลียงความรัก...และการขยายเกตเวย์
หัวใจ.....
............................
ผม..เปิดอ่านบันทึกส่วนหนึ่ง...ของซุนปิน...ที่หลังเที่ยวซอกแซกเก็บข้อมูล
สนาม....เพื่อหาสุนทรียภาพแห่งความรักในบ้านโน้นบ้านนี้ในบล็อก....ในงาน
วิจัย...รัฐชาติแห่งความรัก...และ..อาณาจักรรัฐแห่งความรักฉบับ xyz จนเกิด
อาการ..โรคแพ้ใจซินโดรม.....ยังมีอาการเดินไม่ค่อยตรงอยู่เลย....
พอไปถาม...คุณ reddragon....ก็อธิบายในเชิงฟิสิกส์ว่า....มันเกิดจากปฏิกิริยา
ย้อนกลับทางชีวภาพของความรัก....ที่เกิดจากกระบวนการในหน่วยเวลาแห่งอดีต...ที่
มีอันตรกิริยากับองค์รวมทางกายภาพแห่งเวลาปัจจุบัน....เลยเกิดอันตรกิริยากัน
ขึ้นมาใหม่...อันเกิดจากค่าของศักย์ความงามที่ไม่มีขอบเขตจำกัด
ผมเลยถามต่ออีก...ความงามที่ไม่มีขอบเขตจำกัดที่ก่อให้เกิดอันตรกิริยานั้นหมาย
ถึงอะไร....
Reddragon.....เขาตอบว่า...ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกันเพราะกำลังหาค่าคงที่ชั่ว
ฟ้าดินสลายอยู่....
แล้วจะมีไหมนี่...!!!! ค่าคงที่ของอารมณ์....!!!
และคงไม่ต่าง....จากเพลงแพ้ใจ....ที่...ใหม่ เจริญปุระ...ร้อง....
เก็บใจไว้ในลิ้นชัก....
คงไม่เจอแล้วรักแท้....
เบื่อกับความปรวนแปร มันไม่แคร์และไม่หวัง
มันเหมือนคนชินชา ไม่มองไม่ฟัง และแล้วก็มีเธอเดินเข้ามา
เข้ามาค้นในลิ้นชัก ที่ปิดตายเพราะรักร้าว
ให้อภัยใจเมาเมา มาแบ่งปันที่ฉันล้า
มาสนใจใยดี คนที่ไม่มีค่า ให้รู้ว่าตัวเองยังสำคัญ......
เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ เมื่อไรที่เผลอ ยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน
ยังมีอีกหรือ รักแท้ที่เคยเสาะหามานาน วันนี้เป็นไงเป็นกัน....จะรักเธอ...
เมื่อเธอรู้ว่าฉันรัก ก็อย่าทำให้ฉันหลง บอกมาเลยตามตรง นี่เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ
ตอนนี้ยังพอทำใจ ถ้าสิ่งที่ได้เจอ
คือฝัน...คือละเมอ...และไม่จริง....
และจบด้วย......
“ วันนี้ฉันรักเธอคือเรื่องจริง..”
......................................
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น