……………………………………
การอธิบายหลักการกระบวนทัศน์องค์รวมพหุภาพ9 มิติ ในฟิสิกส์ระบำปลายเท้าจะเป็น
การทำความเข้าใจหลักๆในกรอบขององค์รวมพหุภาพกายภาพหรือมิติที่7....มิติที่8องค์
รวมพหุภาพเวลา....และมิติที่9องค์รวมพหุภาพอันเป็นองค์รวมของมิติต่างๆทั้งหมด
ที่กล่าวมา...
..........โดยการใช้หลักการเหล่านี้อธิบายปรากฏการณ์แห่งสรรพสิ่ง...เช่นทางด้าน
สังคม...ทางฟิสิกส์ธรรมชาติทั้งด้านมหภาคและจุลภาคไปถึงหน่วยย่อยอนุภาค...ทาง
จิตใจของคนเราอันได้แก่สิ่งที่เป็นนามธรรมต่างๆเช่นอารมณ์..สุนทรียภาพความงาม
ความรักเป็นต้น...ทางจิตวิญญาณที่เป็นมวลพลังงานดำรงอยู่ในจักรวาล...
...............................................
ฟิสิกส์ระบำปลายเท้า(TOE) : (ตอน..สุนทรียภาพ...ความงามความรัก)
(ต่อจากตอนที่แล้ว)
ผม reddragon ต้องขออภัยถ้าหากการบันทึกไดอารี่ในช่วงที่ผมบันทึกแทน...หลี่หง
หลงในหน้านี้มันแข็งทื่อและไร้อารมณ์...เป็นเพราะอาการของยาชาที่ฉีดไว้ที่หัวใจ
มันออกฤทธิ์เต็มที่....
พร้อมๆกับหัวใจที่เมาเมา....ก็อาจทำให้อ่านแล้วมึนงง....ไม่ต้องโทษใครหรอกครับ
ที่มึนๆนะเพราะผู้เขียนเองบันทึกแบบเซๆและชาๆนะครับ....
สุนทรียภาพ....ความงามและความรักที่เกิดขึ้นบนสนามแรงเสมือน...หรือโลกของไซ
เบอร์สเปซ....ดังได้กล่าวมานอกจากเสียงแห่งหัวใจแล้ว...
ยังมีการก่อรูปเป็นองค์รวมใหม่อันเกิดจาก แสง สี และความร้อน....
มนุษย์ทุกคนในโลก....หากเมื่อทำการวิเคราะห์แบบแยกส่วนกว้างๆประกอบไปด้วยระบบ
แห่งองค์รวมใหญ่2องค์รวมคือองค์รวมทางวัตถุหรือทางกายภาพ...และองค์รวมทางด้าน
จิตใจ
ในการวิเคราะห์แบบแยกส่วนย่อยลงไปในโลกทางวัตถุ....ในสิ่งที่เล็กที่สุด...
ปัจจุบันเท่าที่เราตรวจวัดได้ก็จะพบว่าในหน่วยย่อยเล็กระดับควาร์ก...ก็ยังเป็น
การประกอบกันขึ้นมาจากมวลพลังงานอื่นๆมากมายเช่นกลูออนพลาสม่า เป็นต้น....หามี
อนุภาคใดๆที่ดำรงตนเองหรือก่อเกิดขึ้นมาอย่างอิสระ....
การวิเคราะห์แบบแยกส่วนย่อย....เรายังพบว่าอนุภาคยังมีการแสดงออกใน2ลักษณะคือ
เป็นอนุภาคและในอีกสถานะคือเป็นคลื่น..
ในทางคณิตศาสตร์ปัจจุบัน...เราไม่สามารถประมาณค่าที่แน่นอนได้...เช่นค่าอินฟินิ
ตี้...ค่าอนันต์เป็นต้น....
ดังนั้นการอ้างอิงในสิ่งที่เป็นนามธรรมด้วยรูปแบบของการสร้างแบบจำลองทาง
คณิตศาสตร์จึงมีข้อจำกัดที่จะหาค่าประมาณการ......ดังเช่น แบบวิธีวิเคราะห์ เอส มาร์ทริก ที่วอร์เนอร์ ไฮเซนเบร์กซึ่งใช้ในการวิเคราะห์หาประมาณการตำแหน่ง
แห่งที่ของสิ่งที่เล็กที่สุดของวัตถุหรืออนุภาค...ก็ยังได้ข้อมูลกว้างๆเท่านั้น
ของความน่าจะเป็น......
หรือค่าของผลกระทบของผีเสื้อที่เราคำนวนไม่ได้จากข้อจำกัดแบบจำลองทาง
คณิตศาสตร์...เราจะเห็นได้ว่าแบบวิธีคิดหรือแบบจำลองในสิ่งี่เราเรียกว่าวิทยา
ศาสตร์ปัจจุบันยังมีข้อจำกัดมากมายในการหาค่าประมาณการ....
การวิเคราะห์แบบองค์รวม(holistic) จะเห็นได้ว่าองค์รวมของมนุษย์ไม่อาจจะแยกส่วน
ระหว่างกายภาพและจิตใจได้..และต่างเกิดผลกระทบซึ่งกันและกัน..และมีคุณสมบัติที่
เป็นเฉพาะขององค์รวมแต่ละองค์รวมที่ไม่เหมือนกัน....และแสดงคุณสมบัติที่แตกต่าง
กัน...โดยไม่มีมนุษย์คนไหนบนโลกนี้ที่มีคุณสมบัติเหมือนกันทุกประการ.....
การตรวจวัดในทางอารมณ์หรือทางจิตใจ....ซึ่งต้องใช้องค์รวมอายตนะของมนุษย์แต่ละ
คนเป็นเครื่องวัด.....ก็ไม่อาจจะคำตอบที่เป็นแบบกลไก....เช่นสิ่งที่ป้อนเข้า
ไป...และผลออกมา..จะต้องออกมาเหมือนกันแบบกลไก....
ยกตัวอย่างง่ายๆ....เอาก้อนหิน 1 กิโลกรัม ....วางบนมือคน10 คน...น้ำหนักในใจ
แต่ละคนยังไม่เท่ากันเลย....และไม่มีค่าที่แน่นอนทุกประการว่าน้ำหนักในใจแต่ละ
คนเท่ากัน...
เมื่ออารมณ์แห่งความรักของแต่ละคนก่อเกิดจากอันตรกิริยาขององค์รวมอันแตกต่าง
กัน...แต่ละคนก็มีคุณสมบัติขององค์รวมที่แตกต่างในการตรวจวัด....และแตกต่างใน
คุณภาพขององค์รวมในการตรวจวัด......
อืม...แล้วหัวใจเซๆ...อย่างผม....ไหนเลยผมจะตรวจวัดได้นี่.....มันเปลี่ยนแปลง
ราวกังหัน...หมุนวนวันละร้อยหนของระบบความเร็วสูง....เพราะตาลาย...กับความรักบน
โลกเสมือนแห่งนี้...
สงสัยยาชา...จะเริ่มจางครับ...!!!
...............................
ผม reddragon....อ่านบันทึกคำสารภาพ(บาป)ของซุนปิน ต่อในอีกหน้า...ซึ่งบันทึก
หัวข้อว่าบันทึกข้อมูลทางฟิสิกส์กายภาพและชีวภาพของกุหลาบ...บนสนามแรง
เสมือน....ซึ่งบันทึกไว้ดังนี้...
“ ผม...ซุนปิน...ได้เข้าไปยังสวนดอก......
เอ้อ....ขอโทษคอแห้งเสียงขาดหายไปหน่อยกุหลาบบางดอกมองค้อนขวับผมเลยต้องพูด
ต่อ......
....สวนดอกกุหลาบครับ...ในหมู่บ้านในไซเบอร์แห่งหนึ่ง....และได้แวะทักทายกับ
กุหลาบต่างๆมากมาย...เพื่อสัมผัสกับข้อมูลทางแสงสีเสียงและความร้อนแห่ง
กุหลาบ....ในสนามแรงโลกเสมือน...
มันเป็นสิ่งที่ลำบากมากนะครับ....ที่จะใช้สมการคณิตศาสตร์แห่งโลกวัตถุตรวจวัดใน
เชิงประจักษ์นิยมขององค์รวมอารมณ์แห่งความรัก......เพราะสิ่งที่ตรวจวัดนั้นมัน
มีค่าอนันต์ในโลกของวัตถุ....และหยั่งวัดความรู้สึกได้ก็ต้องใช้สุนทรียภาพของ
อารมณ์หรือการสัมผัสเสียงสีแสงความร้อนแห่งหัวใจ....
อย่างเช่น...อักษรของคำว่า..รัก...ที่ปรากฏบนหน้าจอ...แค่คำเดียวพลังงานศักย์
ที่ดำรงอยู่มหาศาล...เกินกว่าตรวจวัดได้ในทางวัตถุ...หากวัดทางวัตถุจะเห็นได้
ว่าพลังงานมหาศาลกว่าจะมาเป็นคอมพิวเตอร์ได้ทั้งพลังงานในการผลิตวัตถุดิบ..การ
จัดการ......และในตัวผมเองที่บริโภคอาหารมาหลายปีกว่าจะเกิดการรับรู้ของพลังงาน
ความรักที่มีพัฒนาการยกระดับไปเรื่อยในทางจิตใจ...และยังรวมไปถึงอันตรกิริยากับ
ภายนอก....กับคนที่เรารักและผลกระทบกลับ....
พลังงานศักย์ของความรักที่ดำรงอยู่เหล่านี้ในทางวัตถุ...มันมีค่าศักย์ที่ดำรง
อยู่มหาศาลยังหาค่าประมาณการไม่ได้....
ผม..ซุนปินต้องขออภัย...กุหลาบทุกดอก..ในหมู่บ้านแห่งนี้ถ้าหากว่าข้อมูลที่
บันทึกนี้อาจทำให้กุหลาบในโลกเสมือนแห่งนี้ไม่พอใจ...เพราะอาจเป็นข้อสรุปของผม
ซุนปินที่มองเพียงผิวเผินแห่งข้อมูลดิบที่มีอันตรกิริยากับตนเอง.....โดยกระบวน
แห่งอันตรกิริยามีขอบเขตที่กว้างกว่าโลกทางวัตถุคือเมื่อเทียบกับโลกทางวัตถุ
อย่างสัมพัทธ์ก็จะเป็นอันตรกิริยาของอดีตปัจจุบันและอนาคตในขอบเขตของกาลาวกา
ศ.....และไม่ขึ้นกับกฎอนุรักษ์มวลพลังงานในทางวัตถุ...
กุหลาบดอกนั้น...แห่งอดีตกาลก่อรูปขึ้นในใจผม....ในต้นแรกเมื่อผมเดินเข้ามาผม
ทักทายกับเธอ...และสัมผัสกับความหวานและนุ่มนวล...ความอบอุ่น..และกลิ่นหอมบาง
เบาที่โชยมา...มันทำให้เกิดความรู้สึกที่อยากได้มาไว้ครอบครองไว้ในใจ....
ผมต้องถามตัวเอง...การครอบครองอย่างหยาบๆเหมือนโลกทางวัตถุเพื่อตนเองมันจะ
ยั่งยืนชั่วฟ้าดินสลายหรือ....เมื่อกุหลาบแดงดอกนั้นที่เอาเก็บไว้ในสมุดบันทึก
มาหลายปีมันก็เป็นเพียงดอกไม้แห้งแบนตามน้ำหนักกระดาษที่ทับและก็ไร้กลิ่น
หอม....หาได้ชั่วฟ้าดินสลายในการครอบครองไม่
แต่ทำไมมันยังดำรงอยู่ในใจ....ผมถามตัวเอง...และก็ได้คำตอบ....มิตรภาพและ ความ
ดีงามที่เธอให้มาต่างหากดำรงอยู่ในใจผม....มายาวนาน.....รูปทางวัตถุที่แปร
เปลี่ยนไปตามทางธรรมชาติหาได้คงที่ไม่....
“ เจ้าอยากจะได้กุหลาบมาครอบครองไว้ในใจ....แล้วจะอยู่ได้นานหรือเมื่อเจ้าเองก็
ไม่ได้ให้ความรักอะไร...แก่กุหลาบ.”....ผมถามตนเอง...
เพียงแค่อยากให้กุหลาบมาไว้ในการครอบครองตามความต้องการ...ชั่วฟ้าดินสลาย...
หากไม่มอบความรักที่บริสุทธิ์...ไหนเลยจะได้รับมิตรภาพและรอยยิ้มจากกุหลาบเพื่อ
ที่จะเก็บเอาความประทับใจเหล่านั้นมาไว้ในใจ....
ผมยังคงยืนวนเวียนอยู่ที่ต้นกุหลาบต้นนั้นที่ก่อรูปของอารมณ์ในองค์รวมแห่งความ
รักที่เกิดขึ้นอย่างหยาบๆ.......ในที่สุดก็ต้องตัดใจเมื่อนึกถึงภารกิจที่ได้รับ
มอบหมายจาก..reddragon….
หากไม่เดินต่อไปไหนเลยจะหาข้อมูลดิบได้....เมื่อกุหลาบยังมีอีกมากมายและนี่
เพียงแค่ระบบความเร็วขั้นต่ำเท่านั้น...ระบบความเร็วที่สูงกว่านี้แล้วเจ้าจะทำ
ได้หรือ...และยังจะมีโลกแห่งความเร็วที่สูงกว่านี้อีก...ไปจนถึงอนันต์
ผมเดินจากกุหลาบต้นนั้นที่เกิดอันตรกิริยาจากอดีตด้วยความปวดร้าว......แต่ก็ไม่
วายหันไปชำเลืองดูอีกรอบ...
การมอบมิตรภาพและความรักออกไปจากตัวตนต่างหากที่จะคงความรักชั่วฟ้าดิน
สลาย......ผมต้องเตือนตนเอง....เพราะผลจากการกระทำเช่นนั้นจึงจะได้รับความรัก
ที่บริสุทธิ์กลับมาเก็บไว้ในใจ....
ความรักที่สัมผัสได้จาก...แสงสีเสียงและอุณหภูมิแห่งหัวใจ...ย่อมเบา
บางบริสุทธิ์..ไร้ซึ่งความหวาดระแวงเคลือบแคลงสงสัยใดๆซึ่งกันและกัน.......และ
สัมผัสได้ด้วยใจเท่านั้น...
ผมสัมผัสกับความอดทนเสียสละอันยิ่งใหญ่ของกุหลาบต้นหนึ่ง....ที่เผื่อแผ่ความรัก
ออกมาด้วยมิตรภาพที่มีต่อต้นอื่นๆ....ทั้งๆที่กุหลาบดอกนั้นกิ่งก้านลำต้นอ่อนแอ
ยิ่งนักด้วยโรคร้ายที่รุมล้อม...
กุหลาบ...หลายดอกปวดร้าว..ทั้งๆที่รูปโฉมแห่งการที่ผมสัมผัสด้วยตัวอักษรมันจะ
ปิดบัง....แต่ผมมองเห็นความงดงามความรักและมิตรภาพแห่งจิตใจที่ดีงามของเธอ...
มันอยู่ลึกเหนือการสัมผัสด้วยสายตาในโลกทางกายภาพจากตัวอักษรบนคอมพิวเตอร์ที่
เป็นสื่อเข้าสู่โลกเสมือน......
บางดอก...ก็แสดงออกในเรื่องโฉมภายนอกเพื่อให้ได้รับการยอมรับหรือรับความรัก
จาก..กุหลาบอื่นๆ....ความจริงแล้วมีความงดงามอีกมากมายภายในที่ให้สัมผัส
ได้....
บางครั้งก็แสดงออกในลักษณะประชดประชันกับ...ความงดงามจอมปลอมหรือหน้ากากจากภาย
นอก.....จนทำให้ดอกกุหลาบอื่นๆดูว่าก้าวร้าวและแปลกแยก...แต่ที่จริงแล้วยังมี
ความงดงามในใจถ้าหากกุหลาบเหล่านั้นสัมผัสกับภายในของตน....
ผมเห็นกุหลาบน้อย...บางดอกที่อ้างว้างเปล่าเปลี่ยว....ได้รับมิตรภาพอันอบอุ่น
จากมวลกุหลาบที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่กุหลาบน้อยๆเหล่านั้น....
เราไม่อาจจะสัมผัส...แสงสีเสียงแห่งความรักที่บริสุทธิ์เหล่านี้ได้.....หากเรา
คิดเพียงจะครอบครองให้ได้มา...เพื่อเพียงให้คนอื่นรักเรา....ให้สังคมรักเรา...
ให้ประเทศชาติและมวลมนุษยชาติรักเรา...แต่เพียงฝ่ายเดียว.....
โดยเราไม่ได้ให้ความรักความที่บริสุทธิ์ออกไป....มีเพียงการแสดงออกก็เพียงเพื่อ
หวังครอบครองแห่งตน....
ความรักที่บริสุทธิ์....บางเบาเกินกว่าสิ่งหยาบกร้านทางกายภาพจะรับรู้.....และ
นอกเหนือจากโลกกายภาพที่สัมผัส....ยกเว้นจิตใจที่ใสสะอาด....
รักบริสุทธิ์จากการที่เราให้ไป....จะตราตรึงอยู่ในใจแห่งผู้ให้และผู้รับ....
ชั่วฟ้าดินสลาย..
ความรักที่เกิดขึ้นอย่างชั่วฟ้าดินสลาย....เกิดจากการที่เราให้ออกไป...
เมื่อมีแต่ความรักออกไป....เราจึงตัดความโกรธความเกลียดของเขาเหล่านั้นออกไป
ได้...
เหลือเพียงแต่ความรัก.....ที่เรานำมาหล่อหลอมใหม่ในใจเรา....
เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ขึ้นกว่าเดิมทั้งในขอบเขต...และกาลเวลา...รวมทั้งระบบของ
ความเร็ว..
ขอบเขตุของ...อดีตที่กว้างขึ้น...ปัจจุบัน..และอนาคตที่กว้างขึ้น...
เมื่อเทียบกับโลกทางวัตถุ...อย่างสัมพัทธ์....
ผิดไหมครับ...ท่าน reddragon....ที่ผมจะรักกุหลาบเหล่านี้....
บาป...ไหมครับ...ถ้าผมจะรักเธอชั่วฟ้าดินสลาย.....
รักในความดีงาม....ความบริสุทธิ์ใจของเธอที่แสดงออกมา.....จากส่วนลึกสุดในใจ..
ที่ผมนำมาหล่อหลอมในจิตใจใหม่....
ผมขอรักเธอ...ชั่วฟ้าดินสลาย....บาปไหมครับ...!!!
และจะขอรักอย่างไม่มีความหวาดระแวงเคลือบแคลงสงสัยใดๆ...ครับ..
ทั้งๆที่ผมไม่เคยเจอรูปร่างทางกายภาพ...ของกุหลาบเหล่านี้แม้แต่ดอกเดียว...!!!
สัมผัสเพียง...อณูแห่งความรักที่แผ่มาจากตัวอักษรที่ลึกลงไปในหัวใจ......
...................................
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น