“....รัก..แค่ไหน...บอกหน่อยซิ..”
“ เท่าฟ้า...” เสียงตอบใสๆของแม่สาวน้อย...
“ อืม...ไม่พอหรอก...แถมอีกนิดไม่ได้เหรอ..” เสียงต่อรองของผู้เป็นพ่อ...
“ ไม่ได้หรอก..” เสียงสาวน้อยตอบ...หลังชะงักและต้องหยุดคิดครู่หนึ่ง....
“ เถอะน่า...แถมนิดหนึ่งก็ได้...” ผู้เป็นพ่อตื้อต่อ...
“ เอ้า...ก็ได้..” สาวน้อยตัดบทด้วยความรำคาญ.....และพูดต่อ...
“ พ่อต้องหลับตาก่อนนะ..”...
พอพ่อหลับตา...สาวน้อยก็หอมฟอดหนึ่งที่แก้มผู้เป็นพ่อ...พร้อมพูดสำทับ...
“ ห้ามขอแถมต่อนะ”......
กลับตารปัดกลายเป็นผู้เป็นพ่อแถมให้มากกว่าหลายฟอด....ขณะที่สาวน้อยหัวเราะคิก
คัก...อย่างมีความสุข...
ผม...ซุนปิน...เห็นภาพพ่อลูกคู่นี้...ที่พูดคุยกัน ก็ยังพลอยรับรู้กับความงาม
ความรักที่ผ่านสื่อในรูปของการกระทำที่เกิดขึ้น....
อารมณ์ความงามความรัก...ที่ผ่านมายังสนามแรงและก่อเกิดอันตรกิริยาขึ้นในใจ
ผม....
เช่นกันกับความงามของธรรมชาติที่ร่มรื่น....ของสวนสาธารณะแห่งนี้.....ก็ก่อเกิด
อันตรกิริยาที่เรานำมาก่อรูปการแห่งความงามความรักในใจ....
และรูปการต่างๆอยู่ที่เราจะเลือกนำมาก่อเกิด....หรือ...หักห้ามไม่ให้ก่อหรือ
ขยายตัวไปสู่การก่อรูปการทางวัตถุภายใต้ระบบของความเร็วแสง....
นั่นหมายความว่า....เราเลือกทิศทางได้ว่า...จะเป็นทิศทางที่สูงขึ้นหรือต่ำ
ลง....ของการก่อรูปการในกระบวนแห่งความเร็วที่แตกต่าง....
การก่อรูปการในระดับสูง...อันเป็นระบบของความเร็วที่สูงและมีอันตรกิริยาภายใต้
พลังงานที่สูง...เมื่อเทียบอย่างสัมพัทธ์กับระบบการก่อรูปทางวัตถุ...
ระหว่าง...ทิศทางแห่งการสูญสลาย....และทิศทางแห่งการพอกพูนหนาแน่นในระดับความ
เร็วที่ต่ำกว่าการก่อรูปการทางวัตถุ....
เพื่อไม่ให้สับสน....ในการอธิบาย....คำเปรียบเทียบง่ายๆเช่น...นรก..ที่เกิดขึ้น
ในใจ...คงจะทำให้เห็นภาพของระบบความเร็วต่ำกว่าการก่อรูปการทางวัตถุ.....และ
สวรรค์...ที่เกิดขึ้นก็คือรูปการที่เกิดขึ้นใหม่อันมีพัฒนาการของระบบที่มีความ
เร็วสูงกว่าระบบแห่งการก่อรูปการทางวัตถุ....
การวัดค่าประมาณการความงามความรัก...
โดยปกติการดำเนินชีวิตของคนเรา....จะดำเนินไปในลักษณะที่เรียกว่า...ระบบแห่ง
ดุลยภาพที่มีการเคลื่อนที่....ของดุลยภาพระหว่างความฝันกับความเป็นจริง....
การก่อรูปการใหม่ขึ้นของอารมณ์...อันเป็นทิศทางแห่งอนาคต...ที่เราจะเลือก..
อยู่ที่เราจะเลือกทิศทางไหน...ระหว่างระบบความเร็วใต้ระบบความเร็วแสงหรือระบบ
ที่ต่ำกว่าการก่อรูปการทางวัตถุ.....และทิศทางที่มีพัฒนาการสูงขึ้น...
ระหว่าง...นรก...มนุษย์....และสวรรค์.....
จากตัวอย่างการสนทนาของพ่อกับลูกสาวข้างบน....
การประมาณการตรวจวัดขนาดปริมาณและคุณภาพความรัก...ของสาวน้อยคนนั้นเท่ากับความ
กว้างท้องฟ้าเท่าที่แม่สาวน้อยรับรู้และมองเห็น...และแถมด้วยหอมแก้มหนึ่ง
ฟอด...
ท้องฟ้าของผู้เป็นพ่อก็ต้องกว้างกว่าตามการรับรู้....และยังต้องเสียกับการแถม
ความรักให้สาวน้อยไปหลายฟอด...
แล้วผู้เป็นพ่อจะได้รับความรักจากสาวน้อยหรือ....
ความจริงแล้ว....ขนาดประมาณการที่แท้จริง...คือความสุขที่ได้รับต่างหาก....
ความสุขในการแสดงออก...ผ่านสื่อสัญญลักษณ์ใดๆ...และเกิดอันตรกิริยาที่เกิดขึ้น
ในใจ...
ส่งผลกระทบทั้งผู้ให้...ผู้รับ...และคนรอบข้าง....
จากแบบจำลองการก่อรูปการของอารมณ์....ภายใต้การสัมผัสกับสื่อต่างๆ...ที่แสดงออก
มาอย่างเช่นในรูปการแสดงความรัก...ของพ่อกับลูกสาวในตอนที่แล้ว...
การก่อเกิดรูปการอารมณ์แห่งความสุขที่เกิดขึ้น.....ล้วนอยู่บนพื้นฐานร่องรอย
แห่งการกระทำที่บันทึกไว้ของอดีต....
สื่อ...ที่แสดงออกแฝงด้วยสัญญลักษณ์....ที่ผู้รับนำไปก่อรูปการใหม่ในใจ...
อันเป็นรูปการแห่งอารมณ์ที่เกิดขึ้นมาใหม่....ระหว่างความสุข...หรือความ
ทุกข์...
ระหว่างรูปการแห่งทิศทางที่มีการพัฒนาของระบบความเร็วสูงขึ้น...และระบบความเร็ว
ต่ำกว่าระบบความเร็วในการก่อรูปทางวัตถุที่เราดำรงอยู่....
บางคนก็เมื่อมองภาพเหล่านั้นด้วยความสุข...บางคนเมื่อมองภาพเหล่านั้นกลับเพิ่ม
ความทุกข์ใจหนักเพิ่มขึ้น....ทั้งๆที่เป็นภาพเดียวกันจากการสื่ออันเดียว
กัน....
ร่องรอยแห่งความสุขในอดีต....และอันตรกิริยากับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ปัจจุบัน....ก่อรูปการแห่งอารมณ์ขึ้นมาใหม่....ด้วยรูปแบบใหม่ไม่ใช่เหมือนกับ
การก็อปปี้มา.....
รูปการที่เกิดขึ้นมาใหม่ของอารมณ์...แตกต่างทั้งขนาด...ปริมาณ...ใดๆกับรูปการใน
อดีต...
การเกิดรูปการแห่งความทุกข์....อันเกิดจากการก่อรูปอารมณ์ความงามความรักในแบบ
เพื่อตน.....ภายใต้การเกิดขึ้นของความต้องการก่อรูปการในทางวัตถุที่มีปริมาณ
เพิ่มขึ้น...จากสื่อต่างๆที่มากระตุ้นและเกิดอันตรกิริยาในใจเป็นผลให้ทิศทางของ
ความเร็วลดลง...เพื่อก่อรูปทางวัตถุ...
ตรงกันข้าม...การก่อรูปของอารมณ์ความรักที่ออกไปจากตัวตนใดๆ...ย่อมที่จะไม่มี
อารมณ์แห่งความทุกข์ใดๆเกิดขึ้น....และก่อเกิดการหลอมรวมของมวลพลังงานให้เกิด
การขับเคลื่อนที่สูงขึ้น...และมีทิศทางในการพัฒนาที่สูงขึ้นจากเดิม....
ร่องรอย....แห่งกรรม...อันเป็นรหัสแห่งอันตรกิริยาของอารมณ์ต่างๆที่ไม่สูญหายไป
จากจักรวาล......แปรเปลี่ยนไปมากน้อยตามและบุคคล...ที่จะส่งผลต่อการก่อรูปการ
ทางวัตถุ....
มนุษย์ทุกคน...สามารถที่จะเลือกการก่อเกิดในทิศทางไหน...ด้วยความพยายามทางอัต
วิสัยแห่งตน....หากพอกพูนให้หนาขึ้น...แน่นอนที่สุดก็จะเกิดการก่อรูปการของระบบ
ความเร็วต่ำกว่าความเร็วการก่อรูปการมนุษย์.....และนั่นหมายความว่าดำรงชีพอยู่
บนความทุกข์ทรมาณชั่วกัปป์กัลป์
ผม...ซุนปิน..มาบันทึกต่อ...อีก...ตามกรรม...หลัง reddragon กลับไปบ้านของตน
เอง...ที่บล็อกกระบวนทัศน์องค์รวม(ในกรอบ9มิติ)...เพื่อทำงานที่คั่งค้างให้
เสร็จ...นั่นแหละข้อความบันทึกอาจจะชาๆ...
เฮ้อ...เหนื่อยหน่อยนะครับ...กับการตามล่าหาความรัก....
ที่มันจะต้องไปไกลสุดจักรวาล...
และลึก...สุดขั้วหัวใจ....
แต่ยังไง....ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน...ลึกเพียงใด...ก็จะตามหาให้เจอ...!!!
....................................
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น